Pech en Gili Islands

Lieve vrienden en familie,

Hier ben ik eindelijk weer met een reisverslagje voor jullie. Ik heb niet heel erg veel beleefd de afgelopen tijd (nouja, genoeg beleefd maar of het nou allemaal noemenswaardig is weet ik niet), vandaar dat er een tijdje tussen heeft gezeten.

Bali mag dan het eiland van de goden genoemd worden, de goden zijn mijn absoluut niet goed gezind. Het laatste reisverslag schreef ik toen ik ziek was, en dat was me nogal wat. Een van de ergste virusjes die ik in een hele lange tijd heb gehad. Dat duurde gelukkig maar ruim 1 dag, daarna was ik er weer bovenop.

Daarna heb ik een paar daagjes rust gehad en toen besloot ik dat het tijd werd om mijn eigen scootertje te regelen. Zo gezegd, zo gedaan en het scootertje stond snel genoeg hier voor de deur. De dag nadat ik mijn scootertje had gekregen gingen we naar het waterpark hier in de buurt (wat overigens erg leuk was!) maar op de terugweg hield mijn scooter het ineens voor gezien. Gelukkig was ik bijna bij het hotel, dus ik heb hem de laatste paar honderd meter naar het hotel gedrukt. Meteen gevraagd of de receptie die man wel weer wou bellen, zodat hij me een nieuwe scooter kon brengen.

De volgende ochtend kwam die beste man mijn nieuwe scootertje brengen en ik was zo gefocust op de snelheidsmeter, kilometerteller (die werkten niet bij de vorige scooter) en of die scooter überhaupt goed reed dat ik spontaan gemist had dat er maar één spiegel op zat, in plaats van twee. Daar kwam ik dus pas achter toen ik de scooter pakte om een dagje op pad te gaan.

Wellicht hadden de meesten al gehoord van mijn scooter-ongevalletje dus daar ga ik niet echt verder op in, maar dat ‘dagje op pad’ ging dus niet door. Na een weekje op de hotelkamer te hebben gezeten was het afgelopen woensdag tijd om weer iets leuks te ondernemen!

Woensdagochtend zouden wij 7.30 uur vertrekken om een paar daagjes naar de Gili Islands te gaan. Natuurlijk hadden wij het kunnen weten, maar wederom was ons vervoer naar de boot niet op tijd. Na veel ergernis en wat telefoontjes konden we om 9.45 uur dan eindelijk weg naar de boot. Uiteraard hadden we de boot al gemist die we zouden moeten hebben, maar we konden nog wel met het bootje van 13.00 uur. We hadden weinig keus, dus prima, bootje van 13.00 uur.

Toen we eenmaal op de boot zaten hebben we heerlijk bovenop het dek gezeten en hebben we wat zonnestraaltjes meegepakt. Ik misschien iets te veel, met mijn verbrandde neus en borst, maar mooi rood is niet lelijk en het is inmiddels bruin geworden.

Op het eiland aangekomen was de eerste missie op zoek naar een slaapplek voor de eerste nacht. Na een aantal dingen bekeken te hebben kwamen we uit op iets waar we met onze groep van 16 man, 3 suites zouden delen. Ons kamertje had 6 personen wat op zich wel kan, maar met 6 dames op 1 kamer schiet niet op in de badkamer kan ik jullie vertellen.

Toen we een tijdje op het eiland waren werd het weer niet beter maar we moeten het doen met wat we krijgen he? We zijn vrijwel meteen het zwembad ingedoken daar, maar aangezien ik met een paar plekjes zat van het scooter-ongevalletje was ik een beetje huiverig om het zwembadwater in te gaan (i.v.m. bacteriën). Echter, toen ik aan de zwembadrand zat werd mijn bordje met vers fruit gebracht en toen ik het aannam en weer weg wou lopen vergat ik even dat ik op een klein verhoginkje in het water stond. Ik wilde een stap naar achteren doen maar daar zat dus niks, dus ik ging met bordje fruit en al het water in. Nadat ik een paar stukjes fruit uit het water had gevist besloot ik me meteen maar even af te spoelen in de zee (want dat leek me beter voor wondjes dan zwembadwater). Uiteindelijk dacht ik: waarom zou ik eigenlijk ook niet het zwembad ingaan? Dus toen ben ik het zwembad maar weer ingesprongen en toen heb ik gezellig meegedaan aan Happy Hour (wat eigenlijk geen hour was, maar de hele dag door). Toen ik paars aan begon te lopen van het koude water ben ik er maar uit te gaan om lekker te gaan douchen onder een koude douche (want warm water is bij de meeste hotels waar we komen niet zo vanzelfsprekend).

De tweede dag begon qua weer ook wel goed, maar dat duurde ook niet heel lang. Het grootste gedeelte van de groep was gaan snorkelen met een bootje en ik bleef samen met Henrike en een ander meisje gewoon op het eiland. We hebben eventjes rondgelopen om een paar winkeltjes te bekijken en toen kwam Henrike op het fan-tas-tische idee om een fiets te huren.

Op de Gili Islands kennen ze geen auto’s of scooters en al het vervoer gaat op de fiets of per paard en wagen. Fietsjes zijn overal te huur dus het was geen probleem om die te regelen. Ik zag wel een mooie rode stalen ros staan dus de keuze was snel gemaakt. Misschien had ik even wat beter moeten kijken naar het zadel dat er op zat, maar daar kwam ik natuurlijk pas te laat achter.

We stapten op onze fietsjes, wat ook al niet meeviel na 1,5 maand niet gefietst te hebben, en kwamen al snel tot de conclusie dat het fietsen niet zo leuk is als het er bij andere mensen uit zag. De weggetjes zitten vol met gaten en heuveltjes, de fietsen zijn meer gemaakt voor kinderen dus je moet heel erg vaak rondtrappen om vooruit te komen en het zadel was verre van comfortabel. Dat fietsen duurde dan ook niet echt lang. We hebben eerst even langs de kust gefietst en toen besloten we ‘off-road’ te gaan. En als ik het over off-road heb, dan is dat het ook echt. Wat we te zien kregen was totaaaal niet wat we verwacht hadden. Hele armoedige huishoudens, koeien en kippen die midden op straat stonden en bebossing die niet echt wordt bijgehouden. Helaas had ik mijn camera niet bij me, dus er zijn geen fotootjes van, maar gebruik je fantasie om er een beeld bij te krijgen! Dat fietsen waren we snel klaar mee, dus terug naar het hotel en eventjes relaxen op de kamer. Het weer was inmiddels ook heel erg achteruit gegaan dus lekker op het strand zitten zat er niet meer in voor die dag.

De dag daarna was het heerlijk weer en we hebben lekker op het strand gelegen, gesnorkeld en gewoon lekker gezwommen. Dit was helaas ook onze laatste dag op het eiland, maar ik vertrek liever met de gedachte ‘hier zou ik wel naar terug willen’ dan ‘hier hoef ik ook nooit meer heen’. De volgende dag hebben wij het bootje terug gepakt en sinds gisteren zijn wij dus weer terug op Bali!

Gisteravond zijn we voor de tweede keer op pad geweest voor een frikandel speciaal, kroket en bitterballen. Af en toe even lekkers Hollands moet kunnen toch? Het heeft me heer-lijk gesmaakt en wat dat betreft kan ik niet wachten tot ik terug ben in Nederland.

Ik geloof dat ik jullie weer helemaal geüpdate heb over mijn wel en wee dus ik houd het weer voor gezien, voor nu. Misschien niet het meest interessante, enerverende, of uitgebreide reisverslag maar dit is alles wat ik voor jullie heb, haha.

Veel liefs en tot horens allemaal xxx

p.s. Ik geloof dat ik foto’s op mijn camera heb staan van dingen die ik niet besproken heb, maar die zet ik er ook maar op, aangezien ik ze graag met jullie deel.