Allergie, Lovina, Ubud en Monkey Forest!

Lieve vrienden en familie,

Hier ben ik alweer met het volgende verslag, dit keer over een allergische reactie, een weekendje Lovina en Ubud, Monkey Forest en raften! Ik probeer mijn verhalen positief te houden, maar ik deel graag lief en leed met jullie dus af en toe klagen hoort er bij.

Toen we hier nog maar net waren kreeg ik al last van mijn hals (wat ik in Nederland ook heel snel heb), dus ik weer op weg naar de Carrefour – die we dit keer in één keer gevonden hadden – om baby crèmepjes te kopen. Ik dacht; dat kan geen kwaad, want babyverzorging zit bijna niks in. Nou, niets was minder waar natuurlijk. Het werd steeds erger, maar ik smeerde meer en meer van die crème op mijn keel, armen en handen, omdat ik wou dat het weg ging. Ik heb er nooit bij nagedacht dat het aan die crème lag, omdat ik normaal gesproken vaak last heb van het douchewater.

Nou goed, toen ik na een tijdje onder de (kapotte) blaren zat leek het me verstandig om eventjes een bezoekje aan de apotheek te brengen. Dit mevrouwtje keek me meteen moeilijk aan en zei ‘aaah, allegies!’ (zonder de ‘r’, want die spreken ze hier niet echt uit), ‘you hot? Itchy?’. Nee, niet warm/heet en het jeukte ook niet echt, het deed gewoon zeer. Nog maar een medewerkster er bij gehaald en herhaalde precies wat dat vorige vrouwtje ook al zei. Allegies! Ze had al een crèmepje en wat pillen klaarliggen maar toen vroeg ze voor de zekerheid nog maar een keer of het ECHT niet jeukte. ‘No, not itchy’. Okee, dan alleen maar het crèmepje. Dit kostte mij maar liefst 68.000 Rupiah, wat iets van 4 euro is. Qua prijzen is het prima te doen hier! De crème moest 3 à 4 keer per dag gesmeerd worden, 4 dagen lang en dan zou het weg moeten zijn.

Ik was donderdag bij de apotheek geweest en vrijdag zouden we vertrekken naar Lovina en vervolgens naar Ubud. Ik had het van tevoren al kunnen weten, maar de tube van die crème was natuurlijk veel te klein voor 4 dagen. Vrijdag de hele dag door gesmeerd omdat het ook zo droog was dat ik moest smeren om mijn nek te kunnen draaien. Zaterdag was het tubetje leeg dus toen zijn we naar een apotheek geweest waar we onderweg langskwamen. Natuurlijk hadden ze hier niet de crème die ik moest hebben, maar wel iets wat er op leek. Prima! Ik smeer wel wat om er voor te zorgen dat het weg gaat. Nu ik 4 dagen gesmeerd heb is het vrijwel helemaal weg dus ik ben weer zielsgelukkig!

Genoeg gezeur en geklaag, door naar het volgende onderwerp: een weekendje Lovina en Ubud! Vrijdagochtend vertrokken we naar Lovina met ons busje en onze chauffeur, die ons het hele weekend rond zou rijden. Allereerst op weg naar een tempel. Deze tempel lag in het water en wat een heeeeerlijk toeristisch plekje. Nou zijn wij hier ook wel van het foto’s maken, maar die Aziaten weten ons altijd te overtreffen. Zij komen namelijk gewoon langs je gelopen, houden hun camera omhoog en maken zo een foto van je. Zonder schaamte. Sommigen roepen naar je dat je even moet kijken naar de lens, anderen willen zelf ook graag op de foto staan, met jou. Als nuchtere Hollander snap ik het allemaal niet zo goed en kan ik me er nogal aan ergeren, maar het is ook wel weer een ervaring. Nou heb ik het ‘geluk’ dat ik blond ben, wat hier nogal in trek is. Blank en blond haar is het helemaal.

Toen we zelf wat fotootjes hadden geschoten, zowel voor ons zelf als voor een paar Aziaten, was het tijd om weer in ons busje te stappen en door te rijden naar de volgende tempel. Hier weer hetzelfde verhaal, fotootjes maken voor ons zelf en voor een paar (lees: heel wat) Aziaten. Na wat cultuur gesnoven te hebben, hebben we ergens lekker geluncht en vervolgens zijn we op zoek gegaan naar een hotelletje.

Dit hotelletje werd een villa, want we gaan hier natuurlijk niet zitten sukkelen in een gewone hotelkamer. Met onze groep van 14 hadden we 3 villa’s, elk met 2 losse kamers, een eigen zwembad, zitgedeelte buiten en keuken. Prima voor elkaar!

Natuurlijk werd het die avond wat later dan gepland en lagen we eigenlijk net iets te laat op bed, gezien het feit dat we de volgende dag om 6 uur (!) zouden vertrekken naar het strand, om dolfijnen te spotten en te snorkelen. Dus, ’s ochtends vroeg op dat bootje, met mijn ochtendhumeur, op zoek naar dolfijnen. De bootjes leken meer op ietwat groot uitgevallen kano’s en wij waren zeker niet de enigen op zee. Wij hadden natuurlijk een van de langzaamste bootjes, dus steeds als iemand een dolfijn gespot had ging de hele groep erheen, en wij tuften er rustig achteraan. Uiteindelijk toch een paar dolfijntjes kunnen spotten en het is toch wel heel mooi om die beesten in hun eigen omgeving te zien! Ze zwemmen tussen alle bootjes in en laten zichzelf af en toe even boven water zien. Jammer dat ons bootje zo langzaam was, maar we hebben een aantal dolfijnen gezien en dat was toch wel bijzonder.

Nou hoor je mij niet klagen over de temperatuur hier, maar het was toch wel koud op dat bootje, op de open zee, om 6 uur ’s ochtends. Gelukkig werd het iets warmer toen wij terug naar de kust gingen, want we zouden ook nog gaan snorkelen. Toen we bijna bij de kust waren stopte ons bootje, kregen wij onze snorkel set aangereikt en was het tijd om de onderwaterwereld te verkennen. Helaas was het voor mij een beetje een tegenvaller, aangezien ik in Egypte ook gesnorkeld heb, waar het 10x zo mooi was als hier. Maar goed, het was alsnog een leuke ervaring en ik heb even lekker kunnen zwemmen (wat ook wel goed was voor mij huid, gezien die allergische reactie).

Weer op het bootje en terug naar onze villa! Hier hadden wij nog even de tijd om lekker te relaxen bij het zwembad en om 13.00 uur zouden we uitchecken en verder gaan in ons busje. We hebben onze spulletjes rustig ingepakt en toen het tijd was zijn we er weer vandoor gegaan. Op naar Ubud! Onderweg naar Ubud zouden we stoppen bij Monkey Forest, een park waar allemaal aapjes los rondlopen. Hier worden bananen verkocht en die kan je dan voeren aan die apen. Dit zorgt voor nogal lachwekkende reacties, aangezien weinig mensen er op voorbereid zijn dat een aap via hun lichaam omhoog klimt.

Ik had maar geen banaantjes gekocht, want ik zat niet te wachten op zo’n aap in mijn nek. Ik koos wel voor de veilige optie: niks meenemen en gewoon kijken hoe andere mensen in paniek raken. Alles goed en wel tot we terug liepen naar de uitgang. Ik had de aap al gespot die voor mijn voeten stond en bereidde me voor op ‘de klim’. Toen hij eenmaal op mijn schouder zat bleef hij lekker zitten. Ik vreesde een beetje voor mijn hoofd, want ik vind het toch geen prettige gedachte dat zo’n beest mijn haren er uit kan trekken of iets anders met mijn gezicht kan doen. Ik stond voor een muurtje dat toevallig schouderhoogte was, dus ik wilde dat beestje even op het muurtje zetten. Nou dames en heren, daar was die aap het niet helemaal mee eens! Hij begon te bewegen maar zat vast in mijn haar, waardoor hij schrok en mij in mijn schouder beet. Ik kon het niet zien (ik keek de andere kant op, voor het geval hij voor mijn gezicht zou gaan), maar ik voelde het wel. Ik dacht natuurlijk dat het allemaal veel erger was dan het eigenlijk was. Twee groepsgenootjes van die aap kwamen ook nog even kijken wat voor duivels persoon ik was en die besloten maar even aan de achterkant van mijn hemdje te gaan hangen. Dat beest was inmiddels van mijn schouder, maar zijn vrienden hadden het nog wel druk met mij. Ik probeerde langzaam te lopen, maar was bang dat ze daar ook agressief van zouden worden. Uiteindelijk hebben een paar toeristen een banaantje gegooid, waardoor ze even afgeleid waren. MAAR, ze waren ook meteen weer bij mij terug. Uiteindelijk lieten ze los en zijn we het park uitgelopen. De lichamelijke schade viel mee, ik heb alleen een extra jurkje nu, in plaats van een hemdje. Op mijn schouder zat een klein (dicht) wondje en ik ben niet begonnen met schuimbekken, dus het zal allemaal wel goed gegaan zijn.

Na deze enigszins interessante ervaring zijn we doorgereden om op zoek te gaan naar een hotel. Een aantal dingen bekeken en vanwege de tijd besloten we uiteindelijk maar gewoon op iets te settelen. Per twee zouden we een soort van villa krijgen. Top! Totdat we gingen kijken in de kamers zelf. Henrike en ik hadden nog geluk, er kropen een paar mieren door onze badkamer en de airco deed het niet, maar de villa’s van de anderen vielen niet mee. Ik heb niet gekeken, maar ik heb van horen zeggen dat de (bad)kamer zwart zag van de insecten.

Heel wat gedoe, tijd en wat veranderingen later had iedereen een slaapplek en besloten we maar wat te gaan eten. Dit duurde ook ontiegelijk lang, dus al met al was de tweede nacht niet zo’n heel groot succes. De volgende ochtend zouden we met de hele groep naar een vulkaan gaan en koffie proeven die gemaakt word van uitgepoepte koffiebonen. Vanwege vermoeidheid heb ik besloten toch maar niet heen te gaan en ik heb een heerlijk rustig ochtendje in het hotel gehad met een paar anderen. We zijn Ubud heel eventjes in geweest om een paar winkeltjes te bekijken en later zijn we met de hele groep nog een keer naar Ubud gegaan. Pap en mam, ik heb helemaal niks gekocht! Ik heb de hand stevig op de knip, goed he? Haha. Eigenlijk is het gewoon zo dat ik niks leuks kon vinden.

Weer in de auto gestapt om terug te gaan naar ons eigen hotel! Ook wel lekker om na zo’n weekend weer ‘thuis’ te komen. Spulletjes opgeruimd en naar bed toe, want maandag stond raften op het programma! Dit was een van onze leisure fieldtrips, het is dus gewoon een activiteit van school (oh oh, het is zo zwaar hier). Vestje aan, helmpje op, peddel in de hand en gaan met die banaan! Ik heb meteen even een goede indruk gemaakt door volop mijn gezicht in die boot te planten toen ik instapte. Ik struikelde over iets, waardoor ik in de boot viel. Heel erg vermakelijk, zo te zien aan onze ‘bootman’. Rustig weg peddelen bij de kant, wat in het begin nog heel makkelijk lijkt maar na een tijdje vies tegen valt.

Een paar minuten later zaten we verkrampt op de boot. Natuurlijk was er meteen even strijd in de boot, omdat ‘niemand goed peddelde’. Uiteindelijk hebben we het eindpunt bereikt en hebben we even lekker gelunched.

Al met al waren de afgelopen daagjes helemaal prima! Nu lig ik helaas de hele dag al op bed met een of ander naar virusje, maar ik hoop dat het zo snel mogelijk over is want alles wat er nu in gaat, komt er net zo snel weer uit (lief en leed delen had ik gezegd he?).


Ik houd het nu weer even voor gezien! Tot snel allemaal en een hele dikke kus vanuit Bali! xxxx