Nusa Lembongan & blank eten

Vrinden en familie, hier ben ik weer!

Afgelopen weekend zijn we met de groep naar Nusa Lembongan geweest, een prachtig eiland dat niet al te ver hier vandaan ligt. Eerst waren er plannen om naar de Gili Islands te gaan, maar gezien het aantal dagen dat we hadden besloten we om dat later een keer te doen, als we wat langer vrij zouden zijn.

Donderdag hadden we geregeld dat we de volgende dag om half 10 opgehaald zouden worden bij het hotel. Deze taxi zou ons naar de haven brengen en dan was het de bedoeling dat we om 11 uur de boot zouden kunnen nemen naar Nusa Lembongan. Nou hadden wij kunnen weten dat ze het hier niet zo nauw nemen met tijd, maar heel hoopvol zaten wij om 9.15 uur te wachten in de lobby van ons hotel. Toen de taxi er om 9.45 nog steeds niet was, belden we er even achteraan om te vragen waar ze bleven. De beste man zou even bellen naar de taxi, en ons dan laten weten waar de taxi bleef. Natuurlijk kregen wij geen telefoontje terug dus na een tijdje hebben we er maar weer achteraan gebeld. De taxi was in de buurt, dus het zou niet al te lang meer duren! Maar helaas bleek dit ook niet helemaal waar. Uiteindelijk zijn we rond 10.40 opgepikt en werden we naar de kust gebracht. Dat bootje van 11 uur zouden we niet halen, dus het moest maar de boot van 13 uur worden. Beetje jammer dat ons weekend zo begon, maar we gingen een paar daagjes weg dus dat kon de pret niet drukken!

Een tijdje later, wat ruphias van de prijs af en een maaltijd verder was het tijd om aan boord te stappen. We wilden met het snelle bootje, die er ongeveer 30 à 45 minuten over zou doen naar Nusa Lembongan (vergeleken met het toeristische bootje, die wat minder duur is maar er ook wat langer over doet) om zo snel mogelijk op het eiland te zijn! Prima boottochtje gehad en eenmaal daar aangekomen was een waar paradijs. Nog zonder slaapplek kwamen we daar aan en de man van de boot vroeg ons waar wij verbleven, zodat hij ons op kon pikken als we terug gingen op zondag. Ja, geen idee, dus dat zouden we later wel zien.

Accommodatie weten te regelen en een busje die ons daarheen zou brengen dus toen we daarheen reden konden we meteen het eiland even bekijken. Nou, niet te vergelijken met Bali! Veel meer natuur, veel loslopende dieren en alles is nog net wat primitiever (vergeleken met westerse begrippen) dan het hier op Bali zelf is. Zo staat er op het hele eiland ook nergens een pin automaat, je moet van tevoren dus genoeg geld meenemen. Dat had ik in mijn Lonely Planet boekje al gelezen, dus ik was er op voorbereid!

Eenmaal op onze bestemming aangekomen was het even onderhalen over de prijs, maar omdat we ook geen zin hadden om het hele eiland nog een keer over te gaan ivm warmte, besloten we akkoord te gaan met de prijs die ze uiteindleijk vroegen. Natuurlijk doe ik het onderhandelen niet zelf, want zo’n zakenvrouw ben ik niet haha. Daarvoor hebben wij gewoon iemand in onze groep zitten!

De eerste nacht hebben wij geslapen in houten hutjes aan het strand, wat er allemaal prachtig uit zag. De meeste van ons sliepen met twee personen in 1 hutje, sommigen met drie personen. Een paar meten lopen en je zat bij het zwembad, of met je voetjes in het zand van het strand. Nou ben ik dol op de zee en aardig wat golven heb ik ook totaal geen problemen mee, maar deze stroming was aardig sterk. Na een paar minuutjes was ik dan ook al moe en was het even tijd om uit te rusten op het witte strand.

P.S. Ik wil er niet mee te koop lopen, maar Birgit Schuurman (Eerst was er nog de verwarring dat het misschien Katja was, maar we moesten het doen met ‘het zusje van’) was er ook, dus na het oogcontact tussen ons twee kan ik wel stellen dat ik het helemaal gemaakt heb in de Nederlandse showbizz.

Pap en mam, ik zou jullie dochter niet zijn als ik hier zonder schrammetje of stootje weg zou komen dus ik heb er meteen even voor gezorgd dat ik dat achter de rug heb (hopelijk). Ik stond namelijk gewoon met mijn voeten in het water bij de zee toen we een golf aankwam. Deze was iets sterker dan ik dacht, en nam een stuk rots mee. Ik had het natuurlijk niet gezien dus toen ik dacht ‘Ah! Wat is dat?!’, zag ik dat er een rotsblok over mijn voeten heen schuurde. Gelukkig zitten mijn voeten er nog aan, ze zijn alleen versierd met wat schrammen (zeg maar gerust heftige wonden). Nee gekheid, zo erg was het niet maar ik krijg graag medelijden van het thuisfront haha. Dat ik hier in de zon dit wekt niet echt medelijden op, dus ik moet het ergens vandaan halen.

Na een heerlijk eerste nachtje en een goede ochtend was het tijd om naar ons volgende verblijf te gaan: een villa. Deze prachtige villa had helaas niet genoeg bedden voor ons allemaal, maar twee op de bank en met z’n drieën in de bedden ging ook prima. Uiteraard zorgden wij ervoor dat we met ons drieën in het grootste bed in die villa lagen. We hadden toen we daar aankwamen even onze spullen neergezet en toen was het tijd om weer op pad te gaan. Met een bootje door Mangrove Forest varen, kijken bij een zeewierplantage, even naar de brug die tussen twee eilanden ligt (en alleen toegankelijk is voor wandelaars en scooters) en uiteindelijk naar een underground house. Deze grot is door Made Byasa gebouwd om zichzelf en zijn familie te beschermen van de Korawas, waarvan hij geloofde dat deze erop uit waren om zijn familie te vermoorden. 15 Jaar heeft hij er over gedaan om dit ondergrondse huis te bouwen. Hoe lang hij er uiteindelijk gewoond heeft, dat kan ik niet met zekerheid zeggen. Toen we in de grot hadden gekeken kwamen we weer bij dezelfde man waarbij we ook ons kaartje hadden gekocht, en hij vertelde ons dat hij de zoon was van degene die de grot had gebouwd. Of dat nou helemaal waar is weet ik niet, maar het klinkt wel interessant. Hij vertelde ons overigens dat hij met zijn moeder aan de overkant van de straat woonde/woont, niet onder de grond.

Na dit voor mij best wel culturele uitstapje was het weer tijd om terug naar de villa te gaan. Eventjes rondhangen bij het zwembad, voordat we ’s avonds uit eten zouden gaan.

Ook in de villa hebben wij een prima tijd gehad, en zo’n uitstapje is zeker voor herhaling vatbaar! En dat allemaal voor de zachte prijs van 30 euro, voor 2 nachten in een paradijsje. Echter, de ene na de andere werd ziek van onze groep dus maakt het zeker niet gezelliger. Iedereen heeft rustig aan gedaan en we komen er allemaal wel bovenop en dan doen we het gewoon nog een keer dunnetjes over!

Maandag vond onze eerste fieldtrip plaats, wat erg leuk en interessant was! We hebben twee convention centres bekeken i.v.m met onze opdracht voor school. Omdat dit niet zo heel erg boeiend is voor jullie ga ik daar ook maar niet echt op in. De rest van de week bestond ook uit schooldagen en een beetje luieren in het hotel, wat af en toe ook wel lekker is (even niks doen).

Nou weten jullie misschien hoe interessant het is voor de mensen hier om blank te zijn. Niet zo gek, wij willen graag bruin zijn en iedereen wil wat hij niet heeft. Maar, en het kan puur toeval zijn, maar ze slaan er zo erg in door dat zelfs het eten niet lekker bruin word gebakken. Zo zijn de frietjes hier lichtgeel, evenals de pannekoeken, de cornflakes heeft niet het juiste kleurtje en de winkelschappen liggen vol met ‘white coffee’. Dat laatste zullen we in Nederland waarschijnlijk ook wel kennen maar ik heb het nog nooit zien staan, zeker niet in zulke mate. Ik kan er redelijk gefrustreerd van raken, want ik houd van goudgele krokante frietjes, bruine pannekoekjes, donkergele cornflakes! Niet van die bleke beppen.

Oh, waar ik nog even op terug wou komen was het scooter verhaal. Volgens mij was ik niet duidelijk genoeg namelijk: we rijden met z’n tweeën op één scooter. Henrike rijdt als we met z’n tweeën gaan, maar ik heb inmiddels ook gereden en ik geef mezelf een schouderklopje hoor! Voor iemand die nog nooit op een scooter heeft gezeten en die ineens aan de andere kant van de weg moet rijden vind ik dat ik het aardig doe.


Nou goed, ik ben mij ei weer even kwijt en heb jullie weer geïnformeerd over mijn afgelopen dagen hier.

Aju voor nu en tot horens allemaal, dikke kus vanuit Bali xxxx