School, scooters en verdwaald?!

Lieve vrienden en familie,

Ik geloof dat ik een redelijk goed verhaal heb voor jullie, want wij hebben toch wat meegemaakt vandaag! Maar eerst bouw ik de spanning gewoon nog even op en vertel ik gewoon hoe het begin van de week is verlopen.

Maandag hadden wij de introductiedag op school, wat ontzettend interessant en echt heel erg leuk was. Zo werden wij verwelkomd met een slag op de gong, een traditionele Balinese dans, Balinese lekkernijen en kregen wij uitleg over wat er zoal te beleven valt in de omgeving. Een lange, warme, maar hele leuke eerste schooldag! Natuurlijk is het niet allemaal rozengeur en maneschijn hier (rozengeur sowieso niet, voornamelijk de geur van eten, benzine en uitlaatgassen) want we mogen deze week ook gewoon aan de bak.

Dinsdag was nog een rustig dagje op school, en vandaag (woensdag) hadden we onze eerste les. Op zich ook geen druk dagje, want als ik om 12.45 uur moet beginnen en 14.15 uur klaar ben, en dan ook nog eens heen en weer gereden wordt van school naar het hotel, hoor je mij niet klagen!

Vroeg of laat zou het er toch van komen: een scootertje huren om het eiland een beetje te kunnen verkennen en wat minder afhankelijk van taxi’s te zijn. Dinsdagmiddag zijn we naar de receptie gegaan om te vragen of wij een scooter konden huren met z’n tweeën. Nou, dat kon wel en de beste man zou even een telefoontje plegen. Zodra hij dan wat gehoord had zou hij onze kamer bellen. Dus wij terug lopen naar onze kamer, maar toen kwamen wij tot de conclusie dat we eigenlijk wel even naar het zwembad wilden. Eenmaal aangekomen bij het zwembad zaten we ook niet helemaal rustig, want ‘stel dat hij zo belt en wij niet op de kamer zijn’. We zijn maar even langs de receptie gelopen en die mevrouw zei: ‘Ik denk dat ze er om 13.00 uur ongeveer zijn’. Prima! Wij waren dolgelukkig dat ons scootertje er binnen een uurtje zou zijn. Om 13.00 uur weer richting receptie gelopen om onze scooter te aanschouwen maar, helaas.. Dat ging niet door. Het vriendelijke vrouwtje had ons verteld dat er scooters gebracht zouden maar deze bleken de volgende dag pas te komen. Teleurgesteld maar toch niet heel erg verbaasd dat het zo ging zijn we er vandoor gegaan. Echter, ’s middags kon er misschien dan toch wat geregeld worden zodat we alsnog een scooter zouden hebben. Ik was niet mee, maar wat uurtjes en veel ergernis later kwam Henrike weer terug naar het hotel zonder scooter. Het hotel had scooters geregeld zonder verzekering (terwijl iedereen die ons voor was wél verzekering had) en daar zaten wij nou niet bepaald op te wachten. Aanbod afgeslagen en maar gewacht tot de volgende dag.

8.00 ’S ochtends kregen wij bericht dat de scooters er waren. Uiteraard lagen wij nog op bed (ja pap en mam, we hebben het heel druk met school!) en die man zou later wel terugkomen; wij moesten immers nog douchen, ontbijten en klaarmaken voor school. Aangezien Henrike eerder vrij was heeft zij de scooter ‘in ontvangst genomen’ en achter het hotel neergezet.

’S Middags hadden we met twee andere meiden besloten om een bezoekje aan de Carrefour te brengen. Hollanders dat we zijn, zochten we net die ene supermarkt op waar nog wat herkenbaars in de schappen ligt. Nou was de reis er naar toe al een hele belevenis. Wij hebben meer van Bali gezien dan menig Balinees waarschijnlijk. Toen we al een tijdje op de scooter zaten begon de regenbui. Toen we eindelijk een huisje zagen staan zijn we maar even gaan schuilen, wat niet heel veel zin meer had aangezien wij niet natter konden worden dan we al waren. Het leek ons gewoon verstandiger aangezien de wegen wat moeilijker worden en het zicht werd veel slechter. Toen het eindelijk minder hard ging regenen zijn we weer op de scooter gestapt en de zoektocht naar de Carrefour ging verder. Man, man, man wat hebben wij gezocht! Ondertussen de tank weer volgegooid want die was inmiddels leeg, maar na ongeveer 2,5 uur hadden we hem eindelijk gevonden!! Oh wat waren we blij!

We zijn eventjes binnen geweest maar wilden ook niet te veel meenemen want het is zo lastig op de scooter met bagage. We moesten het eigenlijk wel in onze buddyseat stoppen, aangezien je anders gewoon beroofd wordt als je bij een stoplicht staat te wachten.

En nu komt het: de terugweg! Ik knijp even stevig in mijn handjes dat we redelijk op tijd en heelhuids weer thuis gekomen zijn. We waren bij de Carrefour weggereden en die andere twee meiden zouden voorop rijden. Zij hadden uitgezocht hoe we moesten rijden dus we konden er zo achteraan. Het probleem was alleen, toen zij weg reden moesten wij even wachten omdat er een auto voorging, en hun hadden niet door dat wij ze niet volgden. Zij dachten gewoon dat wij achter hun reden. Voordat ze weg gingen hadden ze nog gezegd; het is gewoon heel lang rechtdoor. Nouja, Henrike en ik besloten maar gewoon te rijden, want stilstaan heeft geen zin aangezien je elkaar toch niet weer kan vinden. Al vrij snel kwam er een splitsing dus we moesten kiezen voor links of rechts en het werd links (achteraf dus niet je juiste richting). Allemaal kleine straatjes, wel veel verkeer en mensen gelukkig, maar niks kwam ons bekend voor. Toen we ongeveer drie kwartier gereden hadden over die kleine straatjes reden we ineens weer langs de Carrefour. We hebben drie kwartier gedaan over een rondje rijden. Nouja, maar weer verder en dan rechtsaf op de kruising. Een stukje doorrijden en eindelijk zaten we weer op de grote weg!! Bekend terrein!

Dat was ook het moment dat we begonnen met plaatsnamen roepen naar voorbijgangers. Onze taxichauffeur had ons verteld: als je ergens heen wil op de scooter moet je gewoon de plaatsnaam roepen en dan wijzen de mensen je de weg (er staan heel weinig borden hier). We begonnen met Denpasar roepen, toen werd het Kuta en uiteindelijk hebben we naar iedereen Badung geroepen. Bij een kwart van de mensen hadden we door dat ze begrepen waar we heen wilden, een paar mensen wisten zelf ook niet zo goed waar ze nou precies waren en de rest van de mensen zei maar gewoon ‘Ja, ja die kant op hoor’ (de gezichtsuitdrukking die erbij hoorde maakte het niet heel geloofwaardig). We hebben toch een tijd gereden en geroepen! Nog steeds nergens iets bekends gezien en we hadden absoluut geen idee waar we waren.

Uiteindelijk zijn we naast een gezinnetje op een scooter gaan staan (inderdaad, een gezinnetje op een scooter: vader, moeder en twee kinderen) en gevraagd of ze ons verder konden helpen. Deze schatten van mensen pakten hun telefoons om het voor ons op te zoeken. Moeders was op het internet op zoek naar ons hotel, terwijl vaders een paar telefoontjes pleegde met vrienden om te vragen naar het adres. Inmiddels was Henrike zo slim om het hele adres van onze school op te dreunen en we kregen een sprankje hoop van de reactie van de man: “Aah! Yes!” Nog een telefoontje en Henrike vroeg of deze mensen misschien met ons mee konden rijden. Misschien brutaal, maar deze mensen waren goed genoeg om dat te doen (ze verdienen hier niet veel, en het heeft ze heel wat benzine gekost om met ons mee te rijden). Hij zij dat het wel een stukje rijden was, maar ze wilden meerijden en ons hartje begon sneller te kloppen van de gedachte dat het einde van onze zoektocht in zicht was. Nog een stukje gereden en na een tijdje vroeg Henrike hoe lang het nog was. 5 tot 10 minuutjes! Toen we op een gegeven moment op de kruising kwamen met een benzinestation, KFC en McDonalds kwam eindelijk de zucht van verlichting: we hadden ons hotel weergevonden. We riepen dat we het weer herkenden en vroegen of deze mensen nog een stukje mee wilden rijden naar ons hotel zodat we ze konden bedanken maar dat wilden ze niet. Luidkeels dankjewel geroepen en doorgesjeesd naar het hotel. Zielsgelukkig kwamen we hier aan. Wat een opluchting! Alle rampscenario’s hadden zich als in ons hoofd afgespeeld maar beiden durfden we het niet te zeggen.

Ik ben mijn verhaal weer even kwijt, ik spring zo nog even het zwembad in met een lekkere Bin Tang en proost op een avond die heel goed eindigde.

Veel liefs en tot horens allemaal xxxx

P.S. Lesje geleerd! Altijd je telefoon mee als je weg gaat in een gebied dat je niet kent en telefoonnummers + het adres opschrijven!